Bedwantsen zijn een hardnekkig plaagprobleem in de Verenigde Staten, die jeukende beten veroorzaken, maar waarvan niet bekend is dat ze ziekten verspreiden. Hun heropleving wordt veroorzaakt door toegenomen reizen, resistentie tegen pesticiden en simpelweg een gebrek aan bewustzijn. Het herkennen van de tekenen van een besmetting is van cruciaal belang voor een snelle en effectieve eliminatie.
Hoe u een bedwantsprobleem kunt opsporen
Bedwantsen zijn notoir moeilijk te herkennen en blijven vaak verborgen totdat er beten verschijnen. Ze bijten meestal terwijl je slaapt, meestal een uur voor zonsopgang. Volgens Eric Braun, een expert op het gebied van ongediertebestrijding, trekken bedwantsen zich terug in de donkerste spleten van huizen, appartementen of hotels. Ze vermijden detectie en kruipen terug in schuilplaatsen als ze gestoord worden.
Deze insecten voeden zich met bloed en richten zich op mensen, maar bijten ook andere dieren. Ze kunnen maandenlang overleven zonder te eten, wat uitroeiing een uitdaging maakt. Ze voeden zich echter doorgaans elke 5-10 dagen, waarbij ze ongeveer vijf minuten vastzitten voordat ze zich terugtrekken.
Hoe bedwantsbeten eruit zien
Bedwantsbeten kunnen worden aangezien voor vlooien- of muggenbeten, wat de initiële identificatie bemoeilijkt. Reacties variëren; sommige mensen voelen de beet niet eens vanwege de verdovende eigenschappen van de vloeistoffen die tijdens het voeden worden geïnjecteerd. Als u een beet opmerkt, kan deze er als volgt uitzien:
- Een kleine, licht gezwollen rode vlek
- Bites gerangschikt in een rechte lijn
- Bijten willekeurig op het lichaam geplaatst
- Intense jeuk en irritatie
Ernstige plagen kunnen leiden tot slapeloosheid, angst en allergische reacties.
Waar bedwantsen je bijten
Bijten verschijnen tijdens het slapen op elke blootgestelde huid, inclusief de rug, nek, gezicht, armen, handen en benen. In tegenstelling tot vlooienbeten, die zich meestal beperken tot de onderbenen en enkels, vallen bedwantsen overal aan waar ze maar toegankelijk zijn. Het kan tot twee weken duren voordat een beet zich ontwikkelt, waardoor vroege detectie moeilijk wordt.
Andere tekenen van bedwantsen
Naast beten laten plagen ook andere aanwijzingen achter:
- Schuurhuiden: Doorschijnende of lichtgekleurde overblijfselen van vermolmde exoskeletten.
- Fecale plekken: Bruine of rode vlekken op matrassen of lakens.
- Karkassen: De lichamen van dode bedwantsen.
- Geur: Een ziekelijk zoete, frambozenachtige geur (meestal alleen bij ernstige plagen).
Sommige honden kunnen worden getraind om bedwantsen op te sporen, vergelijkbaar met het detecteren van drugs of bommen, hoewel dit niet gebruikelijk is.
Bedwantsen visueel identificeren
Volwassen bedwantsen zijn plat, mahoniebruin als ze niet worden gevoerd en worden roodbruin na het voeden. Ze worden tot 0,25 inch lang, met zes poten en een platte ovale vorm. Jonge bedwantsen (nimfen) zijn kleiner en helderder en verliezen in warme omstandigheden ongeveer vijf keer per maand hun huid.
Hoe bedwantsen zich verspreiden
Bedwantsen vliegen niet; ze verspreiden zich door te kruipen of te liften op bewegende objecten. Door hun platte lichaam kunnen ze zich verstoppen in bagage, kleding en andere voorwerpen met spleten. Reizen is een belangrijke vector, omdat bedwantsen zich gemakkelijk kunnen verplaatsen tussen besmette gebieden en schone ruimtes. Eenmaal gevestigd, reproduceren ze zich snel: vrouwtjes kunnen tijdens hun leven meer dan 100 eieren leggen. Deze eieren zijn wit, moeilijk te zien en blijven gemakkelijk aan oppervlakken plakken.
Laatste gedachten
Bedwantsen zijn veerkrachtige plagen die zich discreet voeden, waardoor ze moeilijk te identificeren zijn. Beten zijn het meest voorkomende teken, maar ze kunnen op andere insectenbeten lijken. Zoek naar visuele aanwijzingen, zoals afgevallen huiden of een kenmerkende geur. Als u een besmetting vermoedt, neem dan contact op met een verdelger om de blootstelling aan pesticiden te beperken en te zorgen voor een juiste verwijdering.
Bronnen: Amerikaanse Environmental Protection Agency, Cornell Integrated Pest Management, American Academy of Dermatology Association.
